من ابوالفضل رو دوست دارم...

 

 

 

یا الله

ابوالفضلــــــ

قولش قول بود، به علی و فاطمه قول داد یاور برادرش باشه،
و بود و تا پای جونش پای حرف و قولش موند...

عظمت غیرت مردونش اینقدر بود که با وجودش دل تمام هم سفراش قرص باشه، از دختری که مادر براش رویا شده بود و حتی پدری که به رفتن و موندن دخترش ایمان داشت...

محکم بود چون کوه و فروتن بود چون درختی پر بار، با وجود اینکه حامی بی بدیل امام زمانش بود حتی یکبار هم ادعای سرداری نکرد (حتی حسین هم بی او تنها ی تنها بود) ...

ابوالفضل....
مرد بود و بی بدیل،
مردانگی اش و غیرتش و بزرگواری اش افسانه شده است در این عصر، که مردان زیادنند اما من همچنان در جستجوی مردانگی دست خالی مانده ام...!!!