نحن فداء الحسین (علیه السلام)

هوالصبور

اینها برای هرچه علی بود نقشه داشتند ...

وقتی لبان کوچک تو بی جواب شد

مادر به جای آب، ز شرم تو آب شد

از چشم های حرمله پیداست فکر چیست

 مادر دعا نکرده ای و مستجاب شد

دل نوشت:

گریه نکن ، حرمله بیدار میشه....

جانم فدای حضرت علی اصغر (علیه السلام)

میلاد امام حسن مجتبی (ع)

ستاره های سو سو زن، در آسمان رمضان، نشسته بودند و ماه کاملِ درخشنده را تحسین میکردند. ناگاه، بارقه ای از زمین به پشت آسمان درخشیدن گرفت.

از آن بالادست دور، از آن ملکوت اوج گرفته، ستاره ها دیدند که در زمین، ماه نورسیده ای در قنداقه متبرکش؛ به سمت آسمانیان لبخند میزند. دیدند که آغوش فاطمه، شکلی مادرانه به خویش گرفت و آن ماه منیر را به سینه فشرد و دیدند که مهتاب، از شرم آن رخساره روشن، سر در ابرها فرو کرد.

خدایا! این چه شبی است که جای آسمان و زمین عوض شده... که ماه در زمین نشسته و به سمت آسمان، رخساره نشان میدهد!
ستاره ها، از تلألؤ خود دست کشیدند و مبهوت به تماشا ماندند و حسرتی ممنوع، سرا پایشان را فراگرفته است؛ حسرتی به رنگ یک آرزو؛ آرزویی که زیر لب زمزمه میکرد: ای کاش من ستاره این ماه سپیدبخت بودم و اطراف او، در طوافی ابدی سو سوی خویش را شب و روز عرضه میکردم.
سلام بر اقیانوس کرامت!
سلام بر لحظه هایی که تو را آوردند!
سلام بر آغوش «کوثر»، که با رسیدن تو مادرانه شد!
سلام بر لبخند سرافراز علی علیه السلام ، که در طلوع تو اتفاق افتاد!
سلام بر لبهای رسول اللّه که میلاد تو را به درگاه پروردگار، سبحه گفت و نام یگانه ات را از دست جبرئیل گرفت و در گوش عصمتت زمزمه کرد!
سلام بر تو، امامتِ فردای پس از علی!
سلام بر تو، شباهتِ بیشائبه محمدی!
سلام بر اقیانوس کرامت و سخاوتی که از دامان «کوثر» و «ابوتراب» برخاسته و مقدر است که در روزگارانی نه چندان دور، وارث تمام صبر فاطمی و عدل علوی، در زمانه بیحیدر، امیرالمؤمنین باشد و زخمها و طعنه های روزگار را جز به سکوت، پاسخی بر زبان نیاورد!

در پیچ و تاب غروب ...

هوالنور

 اللَّهُ وَلِیُّ الَّذینَ آمَنُوا یُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّور....

دل نوشت:

از آن زمان که گل ما به عشق می آمیخت

خدا، خدایی خود را به پای زهرا (سلام الله علیها) ریخت

مباد صبح قیامت شفاعتم نکنی

به غیر عاطفه از مادر انتظاری نیست ...

نگاه ماه

هو السمیع

دعــایــم کــن!چشــمان ِ تــو، گــل ِ آفــتابــگرداننــد!

بــه هــر کجــا کــه نگــاه کنــی،خــدا آنجــاســت!

شاعر: حسین پناهی



دل نوشت:

 هر وقت در زندگی‌ات گیری پیش آمد و راه بندان شد، بدان خدا کرده است؛

زود برو با او خلوت کن و بگو با من چه کار داشتی که راهم را بستی؟

هر کس گرفتار است، در واقع گرفته ی یار است.

(مرحوم دولابی)

اقیانوس امام خمینی (ره)

ما ایــرانـــی هــا

ماهیان اقیانوس خمینی هستیم و تا وقتی به دستان اجنبی صید نشویم متوجه نعمت آب نخواهیم شد!

باید به آغوش ساحل برویم تا نظاره کنیم عطش آبزیانی که در تنگ های خالی دست و پا می زنند...

خوشا به حال آنانکه فهمیدند

در اقیانوس خمینی

ماهی می تواند غرق شود!

فدای لب تشنه ات یا ابا عبدالله

امامــ سید علـــیــ

لــطف خــدا به مردم دنیا ارائه شــد

یکــباره شوره زار زمین باغ لاله شــد

خورشید شهر خامنه 74 ساله شد

اللهم احفظ قائدنا الامام الخامنه ای

بلور اشک هایم را به نخ کشیده ام

هو الرزاق

حسین جان

تسبیحی بافته ام

نه از جنس سنگ و خاک

بلور اشک هایم را به نخ کشیده ام

این روزها به جای ذکر و دعا باید گریست....


نفس المهموم لظلمنا تسبیح، و همّه لنا عبادة، و کتمان سرّنا جهاد فی سبیل الله

 ثم قالابو عبدالله: یحب ان یکتب هذا الحدیث بالذّهَب

نفس کشیدن کسی که برای ما ظلمی که بر ما مهموم باشد،

تسبیح، و مهموم بودن او برای ما عبادت است، و کتمان کردن سِرّ ما جهاد در راه خداست.

پس ابوعبدالله (علیه السلام) فرمود: واجب می شود که این حدیث به طلا نوشته شود

امالی للمفید،ص18؛بحار الانوار،ج74،ص275


دل نوشت:

میخواهم با تسبیح اشک هایم ذکر گویت باشم ،

همین که تسبیح تمام نمی شود برای آرامشم کافیست

ماه خوب خدا ، بهار قرآن

هــو الــرحــیم

میهمانی شد شروع ای عاشقانـــــ / نور حق کرده طلوع ای عاشقانـــــ

باز مولا سفره داری می کند / دعوت از عبد فراری می کند

میهمانت آمده در وا بکنــــ / میهمانداری خود آغاز کنـــــ

دل نوشت:

نمــازت کــه تمام می شــــود

سجاده اتــــــــ را به شهـــادت بگیر

کــه هیــــچ نمازی را بی دعـای ِ بـــر فـــرج او تمــــام نکـــرده‌ایی ....

* اللهــــم عجـل لولیکــــ الفــــرج *

ما فرزندان رمضانیم

دل نوشت :

اگر ما را محاصره اقتصادی کنند ، ما فرزندان رمضانیم و مقتدایمان امام علی (ع) است

و اگر ما را محاصره نظامی کنند ، ما فرزندان محرمیم و مقتدایمان امام حسین (ع) است .     

امام خمینی (ره)

مهمانی خدا

ماه رمضان شهر الله و ضیافت الله است

ما در دنیا و آخرت مهمان خدا هستیم. آداب مهمانی را باید رعایت کرد

باید در بدو ورود صاحبخانه را ملاقات کرد.

وقتی مهمان می شویم خوب است تمام عیار مهمان شویم



اکرمو الضیف ولوکان کافرا:

خدایا  خودت گفتی به مهمان حتی اگر کافر هم باشد کرم نمایید و او را اکرام کنید...

خدایا ما می خوایم مهمونت باشیم

دل نوشت:

بخت امسال چه با من یار است

عطش ات را عطش ام غمخوار است

به فدای لب عطشان حسین

اولین ذکر پس از افطار است